BU14-1 op het Junior EHL 2023

Na de gewonnen finale wedstrijd tegen Uccle Sport in november 2022 mocht onze ploeg zich opmaken voor het felbegeerde ABN AMRO EHL U14 toernooi tijdens het Paasweekend op Pinoké in Amstelveen. 

Onze ploeg werd verder nog aangevuld met Lucas Huysentruyt (BU14-2) en Georges Craen en Emanuel Nestor (BU12-1). Ook werd onze staff uitgebreid met een T2 (Timo Geers), een kiné (Kim Coolens) en dokter (Frederik Huysentruyt). Tijdens de weken voorafgaand aan het toernooi trainden Lucas, Georges en Emanuel regelmatig mee en kregen ze hier en daar zelfs speelminuten tijdens de reguliere competitie. Tijdens de Paasvakantie organiseerde onze coach Sebas nog een extra training om de boys helemaal klaar te stomen voor hun “moment de gloire”. 

Zaterdag 8 april was het zover! We spraken om 8.20u af op de club om dan tezamen de bus en de auto’s te nemen richting Pinoké. De spelers allemaal perfect uitgedost in hun Dragons outfit, toch wel wat nerveuzer dan anders maar allemaal met een brandend verlangen naar dit grote moment! De ouders allemaal voorzien van vlaggen, toeters en allemaal gekleed in de kleuren van Dragons. Hier en daar was er ook een Belgische vlag te zien aangezien wij de eer hadden om ook ons land te vertegenwoordigen op dit prestigieuze toernooi. 

Aan dit mooie toernooi zouden de landskampioenen van Nederland, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Spanje en België aantreden en onderling uitmaken wie er Europees kampioen zou worden in U14. Wij werden ingedeeld in een poule met Atletic Terrassa (ES) en Racing Club de France (FR) terwijl de andere poule bestond uit Bloemendaal (NL), Harvestehuder (DE) en Surbiton (EN). De top 2 van elke poule zou op zondag dan strijden in de halve finale en finale voor de beker. Bij de meisjes was het Waterloo Ducks dat de eer van ons land mocht verdedigen. 

Het weer was prachtig en de supporters talrijk op post. Kortom, het beloofde een onvergetelijk hockeyweekend te worden. Wij hadden de eer om het toernooi te openen op het A veld van Pinoké tegen Atletic Terrassa, een ploeg die vorige jaar de finale nog gespeeld had! Tijdens de toernooibriefing werd er door de EHF nogmaals aangehaald dat men in sommige landen andere selectiecriteria heeft waardoor deze landen met derdejaars zouden aantreden. Bizar om het dan een Under14 toernooi te noemen… maar we lieten ons hierdoor niet uit ons lood slaan en gingen uit van onze eigen sterkte (zowel tactisch als technisch). We hebben dit seizoen niet voor niets nog geen enkele match verloren in de Belgische outdoorcompetitie in Nationale Ere divisie.

Beide ploegen maakten zich op voor de line up, de club vaandels werden nog even uitgewisseld, de tribunes zaten goed vol en onze eigen D-side was duidelijk aanwezig. De zenuwen gierden door onze ploeg terwijl Sebas en Timo nog enkele richtlijnen meegaven. Maar onze boys waren er klaar voor en hadden er vooral heel veel zin in! De match werd op gang gefloten en in de beginfase hadden we het moeilijk tegen die grote Spanjaarden waarvan 75% tweedejaars was. Je moet weten dat onze ploeg bestond uit 50% tweedejaars, 40% eerstejaars en zelfs 10% uit U12. Terrassa kwam verdiend op voorsprong via PC. Het signaal voor onze boys om hun kunnen te tonen aan heel Europa. We kwamen beter in de wedstrijd en begonnen steeds hoger te drukken. De balcirculatie ging omhoog en de ene aanvalsgolf na de andere werd gelanceerd. Kort na rust maakten we terecht gelijk via Matthieu op PC. Het gaspedaal werd helemaal ingedrukt en Terrassa werd bij momenten helemaal weggespeeld. Onze boys waren on fire en een 2de goal hing in de lucht. Al dacht de scheidsrechter hier anders over door onterecht een PC toe te kennen aan Terrassa op een cruciale fase in de wedstrijd. Opnieuw scoorde Terrassa op PC moet een staalharde sleep. Onze boys kregen een tik te verwerken aangezien Terrassa tegen de gang van het spel in op voorsprong was gekomen. Op karakter kwamen we terug in de match maar opnieuw floot diezelfde scheidsrechter een PC tegen ons voor een heel lichte fout buiten de cirkel. Opnieuw lanceerde diezelfde sleper van Terrassa een kruisraket in het net. Alweer een prachtig uitgevoerde PC van Terrassa al werden ze ook hierbij opnieuw geholpen door de scheidsrechter. De 3-1 kwam hard aan bij onze boys zeker omdat beide PC’s niet terecht waren. Sebas en Timo hadden hun handen vol om de boys terug gefocust te krijgen en dit moment van onrecht te doen vergeten. We kregen nog een paar uitgespeelde kansen maar de bal wou er niet in. De wedstrijd werd afgefloten bij een 3-1 stand voor Atletic Terrassa. Een mooie wedstrijd met veel kansen en 2 heel technische ploegen met respect voor elkaar. Spijtig genoeg niet het resultaat dat we gehoopt hadden maar ons spel beloofde veel goeds voor het vervolg van het toernooi. Even alles laten bezinken en dan opnieuw opladen voor de volgende wedstrijd aangezien we daar absoluut punten moesten pakken om door te stoten naar de halve finales.

De volgende wedstrijd tegen Racing Club de France kwam al heel snel aangezien we slechts 1u hadden om te recupereren, te lunchen en ons opnieuw op te laden voor het volgende duel. Racing Club de France bestond uit 30% derdejaars, 50% tweedejaars en 20% eerstejaars, die tegen ons nauwelijks speelminuten gekregen hebben en had nog geen wedstrijd in de benen. Het toont nogmaals de ongelijke machtsverhoudingen tussen beide ploegen. Technische waren we de betere ploeg maar onze eerstejaars werden letterlijk weggeduwd door de grotere boys uit Frankrijk. William (eerstejaars) werd zowaar getorpedeerd door een derdejaars en moest even bekomen op de bank en ook Daniel moest verschillende bodychecks incasseren. Racing kwam op voorsprong via een PC maar al snel maakten onze boys gelijk via een prachtige veldgoal van Caspar! We gingen de rust in met een 1-1 stand maar hadden wel het gevoel dat we de wedstrijd naar ons toe konden trekken door snel te combineren en vooral de duels met de grotere boys te vermijden. Maar dit fysieke spel en enkele zware overtredingen op onze spelers eisten hun tol waardoor er enkele sleutelspelers uitvielen met blessures. Valvy, Alex en Caspar moesten (tijdelijk) de strijd staken en dit was een zware aderlating voor ons team. De tweede helft was zowaar een veldslag met zeer fysiek hockey van de Fransen die met momenten alles en iedereen omver liepen. De vermoeidheid begon door te wegen en de ongelijke strijd tegen die grotere boys begon er serieus in te hakken. Je kon de desillusie gewoon aflezen van de gezichten van onze boys. Zo’n wedstrijden tegen oudere boys kan je gewoon niet winnen, wat je ook probeert. Tot overmaat van ramp maakte Racing er einde tweede helft nog 2-1 van en was de strijd helemaal gestreden. Opnieuw een zware dobber voor onze boys aangezien de halve finale ons doel was. Werk aan de winkel aangezien onze boys er zowel fysiek als mentaal een beetje door zaten. We moesten ons nu opmaken voor de 5-6 plaats op zondag tegen Bloemendaal.

Na die zware veldslag zijn we direct vertrokken naar het hotel in Hoorn zodat onze boys konden bekomen in het zwembad en even de 2 nederlagen konden verwerken. Ondanks beide verliezen bleef de sfeer in de ploeg optimaal en dit getuigt van een goede teamspirit en cohesie binnen het team. We winnen samen en verliezen samen! Terwijl de boys genoten van een lekkere pasta maaltijd in het hotel en de kans kregen om te verbroederen met enkele (meisjes)ploegen trokken de ouders het pittoreske Hoorn in voor een uiterste gezellige avond! Onze eigen D-side is sowieso Europees kampioen na de derde time! 😉

De volgende ochtend werd er om 8u verzameld om in groep te ontbijten. De spelers zagen er ondanks 2 zware wedstrijden frisser uit dan enkele ouders. Hoe zou dat toch komen? Sebas en Timo bespraken nog snel het game plan voor de laatste wedstrijd alvorens met z’n allen opnieuw richting Amstelveen te vertrekken. Die laatste wedstrijd zouden onze reserve keeper Emanuel en Georges (beide BU12-1) een basisplaats krijgen tegen Bloemendaal. Opnieuw een ploeg met grotere boys (20% derdejaars, 55% tweedejaars en 25% eerstejaars) in hun rangen. Het doel van deze wedstrijd was om met een goed gevoel het toernooi af te sluiten en bepaalde wissels uit te proberen aangezien bepaalde sleutelspelers geblesseerd uit de voorgaande wedstrijden waren gekomen. De match ging gelijk op en beide ploegen hadden evenveel kansen. Maar Bloemendaal werkte aan 100% af terwijl onze spitsen telkens op de keeper of de paal stuitten. Aan de rust stond het 3-0 voor Bloemendaal. Emanuel (BU12-1) keepte een goede wedstrijd maar was niet opgewassen tegen de harde schoten van de tweede- en derdejaars van Bloemendaal. Sebas vond het welletjes en bracht Basje opnieuw tussen de palen. De tweede helft controleerden we de wedstrijd en opnieuw hadden we genoeg kansen om de wedstrijd af te maken maar telkens werd er slecht afgewerkt. Tot Lucas zich ging moeien en een prachtige veldgoal in doel mepte. 3-1 en het geloof in eigen kunnen was er plots weer en onze spelers veerden terug recht. Matthieu werkte mooi af in doel na een prachtige combinatie maar de scheidsrechter keurde de goal onterecht af. Ook zij hadden een mindere dag… 😉 De wedstrijd kabbelde verder naar het einde en beide ploegen sloten af met een 3-1 in het voordeel van Bloemendaal. 

Direct na de laatste wedstrijd overheerste er vooral zware teleurstelling omdat we niet ons echte spel hadden kunnen tonen of slechts met vlagen. Sommige spelers hebben niet hun gebruikelijke niveau gehaald en waren onder de indruk van de hele situatie. Ook de ongelijke strijd tegen die grotere en oudere jongens was moeilijk te aanvaarden en zorgde voor een gevoel van onrecht. Opmerkelijk dat EHF een U14 toernooi organiseert maar wel derdejaars toelaat. Maar achteraf bekeken overheerst vooral fierheid en trots voor de manier waarop onze boys zijn blijven vechten! We zijn overklast op basis van leeftijd maar zeker niet op technisch of tactisch vlak! Onze boys hebben enorm veel bijgeleerd en hebben leren presteren voor een volle tribune. Ze hebben leren spelen onder enorme druk en tegen boys die soms 2 tot 3 jaar ouder waren. Op geen enkel moment kwam er kritiek of irritatie binnen de ploeg en steeds bleven ze elkaar aanmoedigen en motiveren. Het is helemaal geen evidentie om als ploeg zo hecht aan elkaar te blijven hangen ondanks 3 verliezen op rij. Dit betekent dat we een solide basis hebben waarop we kunnen verder bouwen en de ervaring die we hebben opgedaan tijdens dit onvergetelijke EHL weekend zal ons voor altijd bijblijven. Het zal ons vooral sterker maken voor de toekomst! Het was een prachtige ervaring en een groot leermoment. Als manager ben ik vooral heel fier op alle onze boys voor hun mentaliteit en vechtlust! Ze hebben de kleuren van Dragons en België waardig verdedigd en hebben zich volledig gegeven! 

Proficiat Alex, Lex, Basje, Gotyé, Maxim, Caspar, Daniel, Matthieu, William, Valvy, Vic, Jack, Thomas, Louis, Mika, Lucas, Georges èn Emanuel voor deze memorabele teamprestatie! 

Ook wens ik onze beide coaches Sebas en Timo Geers nog extra te bedanken voor hun toewijding en de top omkadering van onze boys! Het feit dat jullie jullie Paasweekend opgaven om onze boys te begeleiden in dit mooie EHL avontuur getuigt van grote klasse en verdient een dik applaus! Merci Sebas & Timo! 

Tot slot een dikke merci aan al die talrijke supporters, ouders, broers en zussen, grootouders, tantes en nonkels, vrienden en vriendinnen! Jullie zijn met ruime voorsprong de beste supporters van Europa! Bedankt om onze boys tot het einde aangemoedigd te hebben. We hebben jullie steun vanuit onze dug-out gevoeld! 

Een trotse manager!