Waarom onze 3 goalen tegen Wadu gisteren zo ‘special’ waren
1-0 : sleep van Alexander Hendrickx. Op het ogenblik dat de spelers zich klaarmaken voor de PC stelt Jean Willems vast dat er één man teveel staat in de aanval en dit roept hij met zoveel woorden uit. Niemand beweegt, ik dacht dat ze het gewoon niet gehoord hadden en iedereen zich volledig concentreerde op de actie die gaat komen. Niet zo echter Felix Denayer. Die heeft blijkbaar oren op zijn rug want op het moment dat de bal in het spel wordt gebracht, en dus nog voor Arthur Van Doren stopt, stapt hij uit, draait zich om en loopt naar achter. Vincent Vanasch is hierdoor uit zijn concentratie gehaald, misschien vermoedt hij een speciale setup ?, en de bal ligt al in zijn goal voor ie doorheeft wat er is gebeurd.
2-0 : Henri Raes. Misschien kent U nog Eric Van Der Gracht ? Hij speelde bij ons zo’n 20 jaar geleden (coach Bert Wentink) en is de meest efficiente spits die ik in België heb zien spelen. In de cirkel kon hij schieten en scoren vanuit alle hoeken en kanten, koelbloedig, dodelijk. Welnu, onzen ‘Henri’ is goed op weg om dezelfde status te verkrijgen. Als je de opwarming shoot out volgt kan je al zien waarom hij zo’n gevreesde spits is : de ballen vliegen Loïc langs alle kanten rond de oren (wie kan dat zeggen ?). Dit seizoen tijdens het WK U21 en in onze competitie gaf hij al meermaals zijn ‘kaartje’ af. En gisteren werd hij netjes uitgespeeld en lag de bal keihard, cool, binnen.
3-0 : wij hebben een ‘jonge’ ploeg maar veel mensen vergeten dat bijvoorbeeld de tandem Jeffrey Thys -Thomas Briels al bijna 25 jaar (!) meegaat. Ook de tandem Jeffrey Thys – Felix Denayer staat al bijna 20 jaar garantie voor honderden doelpunten in alle jeugdreeksen, provinciale en nationale ploegen (tot de EHL en Olympische spelen toe). Het is niet te verwonderen dat zij mekaar gisterenmiddag blindelings vonden.
